Ίσως δεν έχει γίνει ακόμα αρκετά προφανές, γιατί αρκετοί με ρωτάτε αν έφυγα από την Ιαπωνία. Ίσως το ότι συνεχίζω τα σχετικά θεματικά άρθρα δεν βοήθησε και πολύ να γίνει αντιληπτό. Η αλήθεια είναι ότι μετά από σχεδόν έξι χρόνια εγκατέλειψα την Ιαπωνία οριστικά. Αρκετοί το θεώρησαν παράλογο, πολλοί μου έκλειναν το μάτι και μου έλεγαν «άντε τώρα, στην Αμερική». Ήρθε η ώρα όμως να σας πω τι μέτρησε στο δικό μου κεφάλι για να πάρω αυτήν την απόφαση.
Category Archives: Τζαπάν
Λαβ Χίνα
Τι εστί χίνα (雛), λοιπόν. Όχι δεν είναι πτηνό, αν και (τώρα θα μιλήσω ως συνομωσιολόγα εκ της Άπω Ιωνίας) το ιδεόγραμμα σημαίνει “κοτοπουλάκι” (insert gif λεβέντης κάποια ζώα δε με πιστεύανε). Οι χίνα είναι ο λόγος που κάθε γωνία σπιτιού, σχολείου ή σταθμού γεμίζει με σετ από κούκλες.
Τι είναι τα τανούκι;
Όσοι γυρνούν από εκδρομή στην Ιαπωνία, φέρνουν πίσω κατά κύριο λόγο δύο σουβενίρ: μια γάτα που κουνάει το πατούσι της (την μανέκι-νέκο) και ένα στρουμπουλό αρκουδάκι με καπέλο. Σήμερα θα μιλήσουμε για το δεύτερο.
Οδοιπορικό στο Κιούσου: Η Θεά φανερώνεται στο Μιγιαζάκι
Σκεφτείτε το Μιγιαζάκι ως κάτι σαν την Λακωνία και την Αργολίδα. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους πλέον, αλλά στα παλιά τα χρόνια ο Δίας όλο εκεί έβγαινε να γκομενίσει. Μια Αργολίδα γεμάτη πρασινάδα και καθόλου πορτοκάλια βέβαια.
Οδοιπορικό στο Κιούσου: Η υγρή κόλαση του Μπέππου
Στο Μπέππου δεν είχαν τι να κάνουν, οπότε αποφάσισαν να βράζουν όλη μέρα. Κυριολεκτικά, όλη η πόλη είναι ένα αχνιστό καζάνι. Σήμερα, συνοδέψτε με σε ένα τουρ ανάμεσα στις θερμές πηγές της κόλασης του Μπέππου.
Οδοιπορικό στο Κιούσου: Ναγκασάκι
Όλοι ξέρουμε το Ναγκασάκι για όλους τους λάθος λόγους. Όμως πέρα από το προφανές μαρτύριο της ατομικής βόμβας, η πόλη είναι γνωστή κυρίως για τα γλυκά της, τους κρυφοχριστιανούς και τους Ολλανδούς.