Οδοιπορικό στο Κιούσου: Η Θεά φανερώνεται στο Μιγιαζάκι

Σκεφτείτε το Μιγιαζάκι ως κάτι σαν την Λακωνία και την Αργολίδα. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους πλέον, αλλά στα παλιά τα χρόνια ο Δίας όλο εκεί έβγαινε να γκομενίσει. Μια Αργολίδα γεμάτη πρασινάδα και καθόλου πορτοκάλια βέβαια.

Οδοιπορικό στο Κιούσου: Η υγρή κόλαση του Μπέππου

Στο Μπέππου δεν είχαν τι να κάνουν, οπότε αποφάσισαν να βράζουν όλη μέρα. Κυριολεκτικά, όλη η πόλη είναι ένα αχνιστό καζάνι. Σήμερα, συνοδέψτε με σε ένα τουρ ανάμεσα στις θερμές πηγές της κόλασης του Μπέππου.

Οδοιπορικό στο Κιούσου: Ναγκασάκι

Όλοι ξέρουμε το Ναγκασάκι για όλους τους λάθος λόγους. Όμως πέρα από το προφανές μαρτύριο της ατομικής βόμβας, η πόλη είναι γνωστή κυρίως για τα γλυκά της, τους κρυφοχριστιανούς και τους Ολλανδούς.

Κιότο για πρωτάρηδες

Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν, τα σύνορα της Ιαπωνίας ξανάνοιξαν για τους τουρίστες. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, το Κιότο βουλιάζει από υπερτουρισμό. Επειδή είμαι κουβαρντάς, θα σας δείξω πώς ήταν το Κιότο ακριβώς δύο μήνες πριν, χωρίς τη βαβούρα, για να το απολαύσετε σε όλη του τη δόξα.

Τα πεύκα στη θάλασσα

Τον προηγούμενο αιώνα έγιναν κάποιες ανακατατάξεις και φτιάχτηκαν άλλες τρεις τριπλέτες αξιομνημόνευτης ομορφιάς, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Γι’ αυτό και σήμερα θα δούμε πώς είναι η θέα στα πευκόνησα της Ματσουσίμα (松島).

Χαμένοι στο Χακόνε

Αν η θέα είναι αυτό που αναζητάς, το Τόκιο δεν την έχει, είναι απλά μια μεγαλούπολη, ίσως πιο μεγάλη, πιο στενή και πιο πυκνή από άλλες. Για να δεις θέα χρειάζεται ανοιχτός ορίζοντας, κάτι που θα βρεις σίγουρα στο Χακόνε.