belleelene

Συνήθως τα καλά τα μέρη έχουν όλα τα καλά. Έτσι και το όρος Φούτζι, εκτός από το βουνό και τις θερμοπηγές, έχει και κάμποσες λίμνες να το περιτριγυρίζουν, για το καλό.

Ως αποτέλεσμα της έντονης γεωλογικής δραστηριότητας, στους πρόποδες του Φούτζι σχηματίστηκαν πέντε μεγάλες λίμνες, οι Φούτζι-γκόκο (富士五湖). Παλιά, μετρούσαν κι άλλες λίμνες μαζί οπότε τις έλεγαν Φούτζι-χακκάι (富士八海), δηλαδή οι οκτώ θάλασσες, αλλά το όνομα δεν έμεινε. Τελικά στις πέντε λίμνες υπάρχει η βασική ομάδα των Καβαγκούτσι-κο, Σάι-κο, Σότζι-κο και Μοτόσου-κο, και έπειτα η πιο απομακρυσμένη Γιαμανάκα-κο. Η κατάληξη -κο (湖) σημαίνει λίμνη, με τον ίδιο τρόπο όπως το -σαν στο Φούτζι-σαν σημαίνει βουνό. Η πιο μεγάλη, πιο διάσημη και περισσότερο τουριστικά ανεπτυγμένη απ’ όλες είναι η λίμνη Καβαγκούτσι (河口湖). Είναι γνωστή ως παραθεριστική περιοχή τόσο για Ιάπωνες όσο και για ξένους, μιας και έχει την καλύτερη απρόσκοπτη θέα στο μεγάλο βουνό. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός το καλοκαίρι για πεζοπορία, κατασκήνωση, ψάρεμα και τα σπορ στις λίμνες. Εκεί βρίσκεται και το Fuji Q Highland, ένα από τα πιο δημοφιλή λούνα παρκ της χώρας.

Ο μέσος τουρίστας θα έρθει στην Καβαγκούτσι για να απολαύσει “ιαπωνική εξοχή”, δηλαδή ένα ολοκληρωμένο και αγγλόφωνο τουριστικό προϊόν. Παρόλα αυτά, η λίμνη παραμένει πανέμορφη. Ιδανικά, είναι καλύτερο να νοικιάσει κανείς αυτοκίνητο για να ανακαλύψει τις ομορφιές της. Για παράδειγμα, για να επισκεφτεί τον ιερότατο για τον σιντοϊσμό ναό Ασάμα Σένγκεν Τζίντζα και την παγόδα Τσουρέϊτο στην πόλη Φουτζιγιοσίντα. Ή τους καταρράκτες της μαμάς και του μπαμπά (Haha-no-Shirataki Waterfall / Chichi-no-shirataki Waterfall).

Η επόμενη λίμνη οδικώς είναι η λίμνη Σάι (西湖), δηλαδή η “δυτική λίμνη”. Η λίμνη αυτή, μαζί με τις διπλανές Σότζι και Μοτόσου μάλλον ήταν κάποτε μια ενιαία λίμνη που διασπάστηκε από μια τεράστια ροή λάβας. Οι λίμνες ακόμα παραμένουν συνδεδεμένες με υπόγειες υδάτινες ροές. Στις όχθες της βρίσκονται αρκετές σπηλιές, από τις οποίες οι πιο γνωστές είναι η σπηλιά του ανέμου (Fugaku Wind Cave) και η σπηλιά του πάγου (Narusawa Ice Cave). Οι σπηλιές αυτές στα παλιά χρόνια λειτουργούσαν ως φυσικά ψυγεία, επειδή διατηρούσαν σταθερή χαμηλή θερμοκρασία καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Από ένα από τα καταστήματα στις σπηλιές αγόρασα δύο μικρούτσικα μάριμο, δηλαδή μπάλες που σχηματίζονται φυσικά από βρύα της λίμνης. Οι λίμνες του Φούτζι λόγω του υψομέτρου τους είναι το νοτιότερο σημείο που μπορεί κανείς να βρει τα μάριμο, καθώς γενικά απαντώνται στο βορρά και κυρίως στο Χοκκάιντο.

Η επόμενη λίμνη είναι η Σότζι (精進湖), η μικρότερη απ’ όλες. Είναι ελάχιστα ανεπτυγμένη και γι’ αυτό είναι ένα από τα καλύτερα σημεία της Ιαπωνίας για αστροπαρατήρηση μακριά απ’ τη φωτορύπανση. Αυτό φυσικά προϋποθέτει να μην έχει την κλασσική συννεφιά που τείνει να καλύπτει το Φούτζι. Το ξενοδοχείο Γιαμάνταγια στις όχθες της λίμνης Σότζι έχει ένα από τα αγαπημένα μου θερμά λουτρά, με μια εξωτερική πισίνα με θέα τη λίμνη και το βουνό την ώρα που χαλαρώνεις.

Και τελικά, διασχίζοντας το δάσος φτάνουμε στη λίμνη Μοτόσου (本栖湖), την βαθύτερη απ’ όλες. Η θερμοκρασία του νερού δεν πέφτει ποτέ κάτω από τους 4 °C, καθιστώντας την τη μόνη από τις πέντε λίμνες που δεν παγώνει το χειμώνα. Η λίμνη Μοτόσου και η θέα του όρους Φούτζι απεικονίζονται στο χαρτονόμισμα των 1000 γιεν. Η λίμνη είναι δημοφιλής για σπορ, από κανό μέχρι kite-surfing. Πιο δίπλα είναι και το πάρκο των Σιμπαζάκουρα, ό,τι πρέπει για λίγο ροζ μες στο Μάϊο.

Η πιο σημαντική πληροφορία βέβαια είναι ότι όλες οι λίμνες βρίσκονται μέσα στο δάσος Αοκιγκαχάρα Τζουκάι (青木ヶ原 樹海, το λιβάδι με τα μπλε δέντρα και η δεντρένια θάλασσα). Έχει φυτρώσει πάνω σε εύφορα στρώματα λάβας και λόγω της μεγάλης γεωλογικής του ιστορίας είναι σύνηθης προορισμός για σχολικές εκδρομές. Trigger Warning: Όμως είναι γνωστό ως το “δάσος των αυτοκτονιών” στον αγγλόφωνο κόσμο. Είναι τεράστιο, αρχέγονο και σκοτεινό λόγω της πυκνής βλάστησης, οπότε αποπνέει μια αρκετά μαύρη αύρα που σε ανατριχιάζει. Ίσως γι΄αυτό διαδόθηκαν μύθοι που το θεωρούν ως κέντρο της μυθικής πρακτικής ούμπασούτε (姥捨て), της απάνθρωπης εγκατάλειψης ηλικιωμένων από τα παιδιά τους όταν η συντήρησή τους λόγω ασθενειών ήταν δύσκολη. Το δάσος έχει μια διαχρονική φήμη ως σπίτι των φαντασμάτων των νεκρών και συνάμα ως γνωστός τόπος αυτοκτονίας. Εξαιτίας αυτού, πινακίδες σε κάποια μονοπάτια προτρέπουν τους επισκέπτες με τάσεις αυτοκτονίας να σκεφτούν όσους αφήνουν πίσω και να επικοινωνήσουν με υπηρεσίες πρόληψης αυτοκτονιών.

Η λίμνη Γιαμανάκα είναι από την άλλη μεριά της Καβαγκούτσι, και η μόνη που δεν επισκέφτηκα ποτέ. Όπως και οι άλλες είναι δημοφιλής για σπορ και πεζοπορίες, όπως η ορειβασία στο όρος Ισιβάρι.

Αν σας άρεσε αυτό το blog, μοιραστείτε το με τους φίλους σας. Για να μην χάνετε κανένα άρθρο, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο facebook ή το instagram. Τα λέμε την επόμενη φορά!