12 Όψεις της Βόρειας Αγγλίας

Μπορεί να γκρινιάζω κάθε φορά που βρίσκομαι στην Αγγλία (hint: η μόνη χώρα στην οποία κατηγορηματικά δε θα έμενα), αλλά τις προάλλες κατάλαβα ότι μια χαρά είναι κι η Αγγλία, αν είσαι εύπορος με σπίτι στην εξοχή. Διάλεξα 12 τοποθεσίες από ένα εντυπωσιακό road trip στη Βόρεια Αγγλία, μέρη που είναι αρκετά καλά κρυμμένα μυστικά των ντόπιων. Πώς μου ήρθε η ιδέα να πάω εκεί; Η μανούλα. Η μανούλα με τα άπειρα λογοτεχνήματα και ρομάντζα εποχής που διαβάζει, το είχε πει από την πρώτη στιγμή: στο Πώς μου ήρθε η ιδέα να πάω εκεί; Η μανούλα. Η μανούλα με τα άπειρα λογοτεχνήματα και ρομάντζα εποχής που διαβάζει, το είχε πει από την πρώτη στιγμή: στο Lake District να πας. Ε, πήγα..

Από τα θετικά της υπόθεσης είναι ότι, για την «πιο βροχερή περιοχή της Αγγλίας», δεν έβρεξε καθόλου — και μάλιστα έπεσα σε περίοδο μίνι καύσωνα. Δεν είμαι όμως σίγουρη αν ο φωτεινός ήλιος ή η πρωινή πάχνη αναδεικνύουν καλύτερα τα συγκεκριμένα τοπία. Σε κάθε περίπτωση, ο καιρός που συνάντησα ήταν η εξαίρεση, και οι φωτογραφίες σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν την ομορφιά αυτού που έβλεπα μπροστά μου.

Windermere
Η μεγαλύτερη λίμνη της Αγγλίας απλώνεται ήσυχα ανάμεσα σε λόφους με κέδρα και φτέρες, ενώ οι βάρκες και τα κανό έχουν την τιμιτική τους. Το Bowness-on-Windermere έχει κάτι από θερινό θέρετρο του 19ου αιώνα, αλλά παραμένει γεμάτο με pub και νύφες που κάνουν το bachelorette party τους. Αν έχεις διαβάσει τα βιβλία της Beatrix Potter, αυτά με τον κούνελο με το κουστούμι, εδώ θα βρεις το μουσείο της. Εντυπωσιάστηκα από τα πόσα καταστήματα με ορειβατικά είδη βρήκα τριγύρω. Είναι λογικό όμως, τα μόνα – ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΝΑ – βουνά της Αγγλίας βρίσκονται εδώ γύρω. Είναι ότι πιο κοντινό μπορείς να βρεις στα σκωτσέζικα highlands, αλλά παραμένεις στην αγγλική Cumbria. Προκειμένου να θαυμάσω τη λίμνη σε όλο της το μεγαλείο ανέβηκα στο Gummer’s How, ενώ ταυτόχρονα έψαχνα για τις άγριες αγελάδες που κυκλοφορούν εκει.

Η λίμνη Windermere από το Gummer’s How

Στο δρόμο, κάναμε μια στάση σε ένα από τα πολυάριθμα farm shops (συγκεκριμένα το Low Sizergh Barn Farm Shop & Café, κοντά στο Kendall) και ας μη μιλήσω για το τυρί και τα scones τους – ΣΟΚ. Α, με αφορμή το Kendal, πήρα μαζί μου κάμποσα Kendal mint cakes, τα οποία δεν είναι κέικ. Είναι μπάρες συμπιεσμένης ζάχαρης με λίγο λάδι μέντας, εξτραδάκι ενέργειας στην ορειβασία, τις οποίες κουβάλησε η αποστολή των Sir Edmund Hillary και Tenzing Norgay στην πρώτη επιτυχημένη κατάκτηση του Έβερεστ το 1953.

Derwentwater
Ίσως η πιο κινηματογραφική λίμνη του Lake District. Περιβάλλεται από τις κορυφές των βουνών Skiddaw και Catbells, από λιβάδια και πρόβατα. Το Keswick, στη βόρεια άκρη της λίμνης, προσφέρει ένα χαλαρό σημείο εκκίνησης για περιπάτους. Αν το τοπίο σου θυμίζει κάτι, είναι ίσως η λίμνη Toluka από το Silent Hill 2. Η φωτογραφία της φανταστικής λίμνης δεν είναι άλλο από μια έντονα επεξεργασμένη φωτογραφία της Derwentwater. Ένα εξαιρετικό σημείο για παρατήρηση της λίμνης είναι λίγο πιο πάνω από το Ashness Bridge, στα νοτιο-ανατολικά της. Η Derwentwater υπήρξε πηγή έμπνευσης για Ρομαντικούς ποιητές όπως ο Samuel Taylor Coleridge, που περπάτησε στην περιοχή αναζητώντας φύση που δεν είναι απλώς φόντο, αλλά ενεργό στοιχείο του τοπίου. Το Lake District δεν είναι μόνο φυσικό καταφύγιο, αλλά και γενέτειρα της σύγχρονης περιβαλλοντικής συνείδησης, μέσω των έργων του Wordsworth και των υπόλοιπων Lake Poets. Η σχέση φύσης και ψυχής στην ποίησή τους επηρέασε τη βικτωριανή οικολογία και κατ’ επέκταση το ευρωπαϊκό κίνημα προστασίας τοπίων.

Αγρόκτημα λίγο πριν το Surprise View κοντά στο Ashness Bridge.

Buttermere
Στο Buttermere ο χρόνος επιβραδύνει. Eίναι μια μικρή, σχεδόν κινηματογραφική λίμνη στο δυτικό Lake District, περικυκλωμένη από απότομα βουνά όπως το Haystacks και το Fleetwith Pike. Η βόλτα γύρω από τη λίμνη —μόλις 7 χιλιόμετρα— είναι από τις πιο γραφικές και προσβάσιμες του εθνικού πάρκου, με ελάχιστο τουριστικό θόρυβο. Που σημαίνει ο,τι πέραν της καντίνας με τα παγωτά (η οποία μας χάλασε και κέρματα για το μηχάνημα με τα εισιτήρια στάθμευσης, που δεν ξέρει τι σημαίνει πληρωμές με κάρτα ή τηλέφωνο), δεν υπάρχει κατάστημα σε ακτίνα χιλιομέτρων. Οπότε κάτσαμε για Sunday Roast στο υπέροχο και παμπάλαιο The Yew Tree Pub, λίγο παραδίπλα στο δρόμο για το Stonethwaite.

Θέα της λίμνης από το Gatesgarthdale Beck

Honister Pass
Ο δρόμος ανάμεσα στις πέτρινες πλαγιές του Honister Pass είναι από εκείνους που δεν σε αφήνουν να κοιτάξεις αλλού. Το πέρασμα είναι στενό, γεμάτο στροφές, και διασχίζει ένα από τα πιο δραματικά τοπία του Lake District. Στο ψηλότερο σημείο του βρίσκεται το παλιό ορυχείο σχιστόλιθου, ενώ κάπου υπάρχει και μια Via Ferrata. Η λίμνη Buttermere και ειδικά η διαδρομή που περνάει από το Honister Pass και συνεχίζει προς Newlands Pass έχουν χρησιμοποιηθεί σε επεισόδια της εκπομπής Top Gear ως σκηνικό για δοκιμές αυτοκινήτων. Βγάζει επίσης κάτι σε James Bond, γιατί μοιάζει πολύ με μια αντίστοιχη σκωτσέζικη τοποθεσία που εμφανίζεται στην ταινία Skyfall.

Το Honister Pass

Kirkstone Pass
Ο πιο ψηλός δρόμος του Lake District με άσφαλτο, ο Kirkstone Pass ενώνει το Ambleside με το Patterdale. Το Kirkstone Inn, αν και κλειστό πια, στέκεται στα 1481 πόδια από τον 1496 αιώνα, περιμένοντας ταξιδιώτες να ξεκουραστούν μπροστά στο τζάκι. Κάναμε το πέρα δώθε από το πέρασμα τρεις φορές, μέχρι να εξαφανιστεί η πυκνή ομίχλη που δεν μας άφηνε να δούμε τίποτα από τη θέα.

Η θέα από το Kirkstone Pass Inn προς το Windermere

Grasmere
Ο ποιητής William Wordsworth δεν το ύμνησε τυχαία. Το Grasmere είναι ένα από τα πιο ρομαντικά χωριά της περιοχής — πέτρινα σπιτάκια, ένα ποταμάκι ανάμεσα σε κήπους και, βέβαια, το διάσημο Grasmere Gingerbread, που μοσχοβολά κανέλα και βούτυρο. Βέβαια, θα πω ότι το rum and raisin fudge ήταν αυτό που εντυπωσίασε περισσότερο όσους δοκίμασαν απ’ αυτό που έφερα πίσω, το τζίντζερ μάλλον τους έκαψε λίγο. Πριν καταλήξουμε στο Grasmere για φαγητό και τσάι, πήγαμε μια βόλτα από την διπλανή Ullswater και τους καταρράκτες Aira Force.

Ο καταρράκτης Aira Force

Lytham St Annes
Μετά της λίμνες θα κινούμασταν προς τα ανατολικά, όμως πρώτα κατεβήκαμε προς το Manchester και το Blackpool. Η μανούλα το είχε πει, πάτε να δείτε τα heaths του Lytham. Δεν είδα μωβ θάμνους τον Απρίλη, αλλά διαπίστωσα ότι ο αέρας της θάλασσας μυρίζει ρετρό. Το Lytham είναι μια παραθαλάσσια πόλη που δίνει την αίσθηση ενός ευγενικού θερέτρου άλλης εποχής. Το σημαντικό του χαρακτηριστικό είναι οι αμμοθίνες που εντυπωσιάζουν πάνω στην ακτή. Επειδή τα τελευταία χρόνια απειλούνται με διάβρωση, οι κάτοικοι καθιέρωσαν ένα νέο έθιμο: κάθε χρόνο θάβουν μπροστά στους αμμόλοφους τα χριστουγεννιάτικα έλατα που απέμειναν μετά το νέο χρόνο, ώστε να συγκρατήσουν την άμμο από την παλίρροια. Μιας και όπως προείπα είχε καύσωνα, η παραλία ήταν γεμάτη με λουόμενους αλλά και κόσμο που έκανε ηλιοθεραπεία ή θαύμαζε κάτι νεογέννητους κύκνους. Τι κι αν ήταν Τρίτη, τέτοια ζέστη στην Αγγλία είναι σπάνια, βγήκαν όλοι έξω.

Πάνω στην προβλήτα του Lytham St Annes

Lincoln
Δεν έχω να πω πολλά. Μόνο το “ο καλύτερος δρόμος της Αγγλίας” και ότι περιτριγυρίζεται επίσης από μπόλικα “best kept village”. Ο καθεδρικός του Lincoln —μία από τις πιο επιβλητικές γοτθικές κατασκευές της Ευρώπης— δεσπόζει πάνω από την πόλη. Ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο μέχρι το 1549, πριν καταρρεύσει το καμπαναριό του. Ανεβαίνοντας την Steep Hill, ένα από τα ομορφότερα καλντερίμια της Αγγλίας, αναπολείς, τι άραγε; Λέγεται ότι αποτέλεσε πρότυπο για σκηνές στο Diagon Alley των ταινιών Harry Potter. Τέλος πάντων, εγώ έκατσα να φάω παραδοσιακές πίτες με κατσίκι και μέντα στο Hobbsons Restaurant and Pie Shop, εκεί που έτρωγε ο Λώρενς της Αραβίας. Η περιοχή, έτσι επίπεδη που είναι, ήταν σημαντικό κέντρο εκπαίδευσης της βρεταννικής αεροπορίας RAF.

Άποψη του Steep Hill

Scarborough
Η παλιότερη παραθαλάσσια λουτρόπολη της Αγγλίας συνδυάζει την νοσταλγία με το λούμπεν, ίσως έχεις ακούσει την μπαλάντα Scarborough Fair. Μεσαιωνικό κάστρο πάνω στον βράχο, φωνές παιδιών στην παραλία, παλιό τελεφερίκ και neon ταμπέλες με fish & chips. Το Scarborough δεν προσπαθεί να είναι όμορφο — είναι αυθεντικό. Στο νεκροταφείο δίπλα στο κάστρο κείται η Emily Bronte, η πιο φεμινίστρια από τις αδερφές λογοτέχνιδες. Ενώ διασχίσαμε όλη την παραλία πάνω κάτω, παραλίγο να χάσουμε την καλύτερη θέα: αυτή του απότομου βράχου της βορινής παραλίας στην πίσω πλευρά του St Mary’s Church. Α, εδώ ήπια επίσης τον χειρότερο καφέ της ζωής μου – οπότε το νου σας. Καλύτερα τα fish and chips.

Από την παραλία κοιτώντας προς το κάστρο στο Scarborough

York
Η καρδιά της μεσαιωνικής Αγγλίας χτυπά ακόμη μέσα στα στενά της Shambles. Όλοι πέρασαν από δω χάμω, από τους Ρωμαίους μέχρι τους Βίκινγκ. Ο καθεδρικός York Minster καθηλώνει με την παρουσία του, και τα τουριστικά καφέ δίπλα του όπως το The Vanilla Cafe, είχαν παραδόξως απίστευτη ποιότητα όσον αφορά τα scones. Έκανα βόλτα δίπλα στο ποτάμι Ouse, πέρασα από τους κήπους του μουσείου, περπάτησα τα τείχη, θαύμασα το άγαλμα του Μέγα Κωσταντίνου, ο οποίος εδώ επιτόπου στέφθηκε αυτοκράτορας, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας του κατά τη διάρκεια εκστρατείας. Θα το πω: στην Υόρκη πιθανόν και να έμενα – και δεν το έχω ξαναπεί αυτό για Αγγλία.

Ο καθεδρικός του Γιορκ όπως φαίνεται από την είσοδο προς τους κήπους του μουσείου

Knaresborough
Από το πουθενά! Απλά έψαχνα κάτι για να σταματήσουμε στη διαδρομή και καταλήξαμε εκεί, σε αυτό το διαμαντάκι. Το ποτάμι Nidd κυλά κάτω από την πέτρινη αψιδωτή γέφυρα, και ο λόφος της πόλης χαρίζει πανοραμική θέα σε ένα τοπίο που μοιάζει βγαλμένο από μυθιστόρημα. Κοντά στη γέφυρα βρίσκεται η σπηλιά της Προφήτισσας Mother Shipton, η πιο παλιά παιδική ατραξιόν της χώρας. Η Mother Shipton θεωρείται το αγγλικό ανάλογο της Πυθίας – υπάρχουν ακόμα προφητείες της που κυκλοφορούν τυπωμένες σε φυλλάδια. Δίπλα, βρίσκεται και το Petrifying Well, μια φυσική πηγή τόσο πλούσια σε μεταλλικά άλατα που “μαρμαρώνει” οποιοδήποτε αντικείμενο τοποθετηθεί κάτω από το νερό. H πόλη έχει κάτι από ποιητικό true crime, την υπόθεση ενός δασκάλου που δολοφόνησε τον φίλο του, που περιγράφεται στο The Dream of Eugene Aram του Thomas Hood.

Θέα από το κάστρο του Knaresborough προς το ποτάμι

Chester
Επιστρέφοντας στα δυτικά, έκανα μια στάση στην παραλίγο πρωτεύουσα της Αγγλίας. Αυτό το οχυρό πάνω στον ποταμό Dee προετοίμαζαν οι Ρωμαίοι για κέντρο ελέγχου του νησιού, αντί της Υόρκης. Η πόλη διατηρεί αναλλοίωτο το ρωμαϊκό της αμφιθέατρο, αλλά και τα Rows — διώροφα μεσαιωνικά εμπορικά κτήρια με ημιυπόγεια είσοδο προς τα καταστήματα. Τα περισσότερα κτίρια είναι σε βικτωριανό στυλ με χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο διάκοσμο. Και εδώ μπορείς αν περπατήσεις πάνω στα τείχη και να θαυμάσεις τον καθεδρικό, όπως και στην Υόρκη.

Ο κεντρικός εμπορικός δρόμος του Chester όπως φαίνεται από τα τείχη, δίπλα στο ρολόι Eastgate.

Έχεις πάει στο Lake District, τα Yorkshire Dales, το Chestershire και το Lincolnshire, και έχεις τα δικά σου αγαπημένα μέρη να προτείνεις; Μη διστάσεις να μου πεις στα σχόλια. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο, μοιράσου το με τους φίλους σου. Μπορείς να ακολουθήσεις το blog ή τους λογαριασμούς μου σε Instagram ή Facebook, για να μη χάνεις καμία ανάρτηση. Μέχρι την επόμενη φορά!

Read more: