Ψάχνω έναν καταρράκτη, μήπως τον είδατε;

Μια φορά και με επικό χανγκόβερ, είχα πάει βόλτα στη γειτονιά κοντά στο πανεπιστήμιο Waseda. Περάσαμε από τον επιβλητικό τσιμεντένιο καθεδρικό St. Mary’s στο Sekiguchi και καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο με έναν πανέμορφο κήπο. Ξέρετε, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ιερό Ινάρι, πέτρινα φανάρια και τα λοιπά. Δίπλα στο κτήριο υπήρχε ένας τεχνητός καταρράκτης, πίσω από τον οποίο ήταν κρυμμένος ένας διάδρομος που οδηγούσε στην αίθουσα τελετών. Από τότε, έχω πάει άλλες τρεις φορές για περίπατο στο ξενοδοχείο και κάθε φορά ψάχνω το πέρασμα στον καταρράκτη, χωρίς να το βρω τελικά. Και πώς να το βρω αφού δεν είναι εκεί;

Το λοιπόν, τόσα χρόνια νόμιζα ότι βρισκόμουν στο Hotel New Otani, δηλαδή ότι είχα περπατήσει χαλαρά από τον σταθμό Edogawa μέχρι την Akasaka. Τελικά, σήμερα συνειδητοποίησα ότι ήμουν στο Hotel Chinzan-sō, το οποίο είναι σαφώς κοντύτερα στο ναό St. Mary’s και ο οποίος, ω θαύμα, έχει πέρασμα πίσω από τον καταρράκτη. Αυτό που με μπέρδεψε είναι ότι οι κήποι και των δύο ξενοδοχείων έχουν πολύ παρόμοια διαρρύθμιση, ένα μεγάλο κεντρικό κτίριο με καταρράκτη στο πλάι και σχεδόν πάντα γίνεται κάποιος γάμος εκεί. Ακόμα και η γειτονιά μοιάζει αρκετά. Την τελευταία φορά που πήγα στο Otani θυμάμαι να ψάχνω το ψηλό καμπαναριό του καθολικού ναού St. Mary’s, αλλά βρέθηκα να κοιτάω απορημένη τον πύργο του καθολικού ναού του Αγίου Ιγνατίου στο Sophia University.

Το Hotel New Otani χτίστηκε για τους πρώτους ολυμπιακους του Τόκυο, το μακρυνό 1964, και βρίσκεται πολύ κοντά στον επίσημο ξενώνα επισήμων, το παλάτι της Ακασάκα. Ο κήπος έχει ιστορία 400 ετών, πρώτα σαν τμήμα της κατοικίας του φεουδάρχη Κάτο Κιγιομάσα, ενώ μετά πέρασε στα χέρια διοικητών του Σογκουνάτου, μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας και τελικά στον Yonetaro Otani, ο οποίος ίδρυσε το ξενοδοχείο και έφτιαξε τον σημερινό κήπο. Αντίστοιχα το Chinzan-sō ήταν αρχικά κατοικία της φατρίας Kuroda, και μετά κατοικία του πρωθυπουργού Yamagata Aritomo, ο οποίος έφτιαξε τον κήπο. Από το 1952, όταν και άνοιξε το εστιατόριο, ο κήπος έγινε χώρος τελετών, με έμφαση στους γάμους. Και τα δύο ξενοδοχεία με τους κήπους τους λοιπόν είναι σύμβολα της μεταπολεμικής ανάπτυξης του Τόκυο, που ήθελε να δώσει έμφαση στους χώρους πρασίνου μέσα στην κατεστραμμένη πόλη, αλλά και να συγκεράσει την παράδοση με το μοντέρνο.

Έχετε πάει σε κάποιον από τους δύο κήπους; Έχει μπερδέψει κανείς σας διαφορετικούς κήπους μεταξύ τους ή είμαι πρωτοπόρα;