Σαβάρα: το μικρό Έντο

Θέλετε να δείτε πώς ήταν το Τόκιο 200 χρόνια πριν; Πιστέψτε με, μπορείτε, στην πιο καλά κρυμμένη παλιά πόλη του Κάντο!

Το Τόκιο, δε λεγόταν πάντα έτσι. Το όνομα του σημαίνει “ανατολική πρωτεύουσα” (東京), σε σχέση με το Κιότο, που είναι “πρωτεύουσα πρωτεύουσα”(京都). Το Τόκιο όταν άνθιζε λεγόταν Έντο (江戸), δηλαδή η “είσοδος του κόλπου”, λόγω της γεωγραφίας του. Κάποια κομμάτια του παλιού Έντο, ότι απέμεινε μετά τους σεισμούς, πυρκαγιές και βομβαρδισμούς του 20ου αιώνα, διασώζονται ακόμα. Ας πάμε λοιπόν να δούμε!

Η Σαβάρα (佐原) και το Κατόρι (香取) είναι χωριά στα βόρεια του Τόκιο, στον νομό Τσίμπα. Η πόλη της Σαβάρα άκμασε από την εποχή της Νάρα τον 8ο αιώνα, ως μεγάλος εμπορικός σταθμός και λιμάνι. Παρόλο που βρίσκεται στην ενδοχώρα, στέκεται πάνω στις εκβολές του ποταμού Τόνε, του δεύτερου μακρύτερου της Ιαπωνίας. Έτσι, το λιμάνι βρίσκεται πολύ κοντά στον ωκεανό και ταυτόχρονα είναι προστατευμένο από τον κακό καιρό της θάλασσας. Ο ποταμός Εντογκάβα που εκβάλει στον κόλπο του Τόκιο δεν είναι παρά ένας παραπόταμος του Τόνε, οπότε η Σαβάρα έχει πρόσβαση στο Έντο.

Η Σαβάρα άκμασε παράλληλα με το Έντο, την περίοδο 1603-1867. Γι’ αυτό και αποκαλείται συχνά Koedo, δηλαδή μικρό Έντο (παρόμοιο όνομα έχει και το Καβάγκοε στη Σαϊτάμα). Οι έμποροι φόρτωναν σε βάρκες την πραμάτεια τους με ρύζι και άλλα προϊόντα της Τσίμπα και του Ιμπαράκι. Οι πλωτοί δρόμοι είναι αυτοί που έφεραν την πρόοδο από το 16ο αιώνα και μετά, και η Σαβάρα δε διαφέρει. Οι βάρκες ανεβοκατέβαιναν τα κανάλια της, μεταφέροντας αγαθά, χρήμα και ιδέες. Οι πλωτές μεταφορές ήταν τόσο καλές, σε σημείο που έλεγαν ότι ήταν καλύτερα από το Έντο (με τη φράση “Έντο μασάρου”). Τα ίδια κανάλια σώζονται αυτούσια σήμερα, αν και η χρήση τους πλέον είναι για αναψυχή, παρά για εμπόριο.

Στην πόλη σώζονται δεκάδες παραδοσιακά ξύλινα, τα περισσότερα βίλες γαιοκτημόνων ή εμπόρων. Ένα από αυτά τα κτήρια είναι το σπίτι του Ίνο Ταντατάκα (1745 – 1818), του σημαντικότερου Ιάπωνα γεωγράφου. Γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια και ήταν ολίγον τι χαμένο κορμί, μέχρι που τον υιοθέτησε μια πλούσια οικογένεια της Σαβάρα. Ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, ένα εργαστήρι παρασκευής σακέ, μέχρι που κουράστηκε και πήγε στο Έντο. Ο Ταντατάκα ήταν ο πρώτος που σχεδίασε τον χάρτη της Ιαπωνίας με μοντέρνες τεχνολογικές μεθόδους, ένα έργο που του ανέθεσε ο σογκούν των Τοκουγκάβα. Ο σογκούν, ως γνωστός τσιγκούναρος, ανέθεσε το έργο, αλλά ζήτησε στον Ταντατάκα να πληρώσει μόνος του τα έξοδα του ταξιδιού. Μόνο όταν είδε ότι η δουλειά ήταν σημαντική και είχε αποτέλεσμα, άρχισε να πληρώνει τα έξοδα. Ένας χάρτης βασισμένος στο έργο του Ταντατάκα βρίσκεται εδώ. Η έπαυλη της οικογένειας Ίνο σώζεται σαν ιστορική τοποθεσία, ενώ το σχετικό μουσείο βρίσκεται λίγα σοκάκια παρακάτω.

Ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο της Σαβάρα, μπορεί κανείς να απολαύσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την ιστορική ατμόσφαιρα. Κάποια από τα κτίρια είναι βιοτεχνίες και καταστήματα που έχουν αντέξει αιώνες. Τα φαγητά και τα γλυκά των εστιατορίων είναι επίσης εντελώς παραδοσιακά, μην ψάξετε για μπέργκερ.

Από λοιπά αξιοθέατα, η πόλη έχει ένα πολύ μεγάλο φεστιβάλ κάθε Ιούλη και Οκτώβρη, με παρέλαση τεράστιων ομοιωμάτων μυθικών ηρώων. Ακόμα, δίπλα βρίσκεται το πάρκο Σούιγκο Αγιάμε, με περίπου 1μισι εκατομμύρια ίριδες, το μεγαλύτερο τέτοιο πάρκο στην Ασία.

Η Σαβάρα βρίσκεται μόλις μισή ώρα με το τρένο (γραμμή  JR Narita) από το αεροδρόμιο Ναρίτα. Παρ’όλα αυτά, είναι ελάχιστα γνωστή σαν προορισμός. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν χρόνο να επισκεφτούν μόνο το Τόκιο. Όπως και σε κάθε άλλο επαρχιακό μέρος της Ιαπωνίας, φρόντισε να βρεθείς εκεί το πρωί, γιατί από το απόγευμα και μετά όλα τα καταστήματα κλείνουν. Την επόμενη φορά, θα σας μιλήσω για την πόλη του αεροδρομίου Ναρίτα, είναι και αυτή παραδοσιακή!