belleelene

Αρκετοί επισκέπτες προσγειώνονται στο αεροδρόμιο Ναρίτα (NRT) κοντά στο Τόκιο, παίρνουν το τρένο και εξαφανίζονται ταχέως. Έλα όμως που το αεροδρόμιο είναι το λιγότερο σημαντικό αξιοθέατο το χωριού Ναρίτα.

Η ιστορία του Ναρίτα ξεκινά από την Ιαπωνική Παλαιολιθική περίοδο, περίπου 30.000 χρόνια πριν. Η στρατηγική τοποθεσία του, καθώς βρίσκεται σε περίπου ίση απόσταση μεταξύ του Ειρηνικού Ωκεανού και του Κόλπου του Τόκιο το έκανε σημαντικό πολιτικό και εμπορικό κέντρο. Το Ναρίτα οργανώθηκε επίσημα ως πόλη το 1889, αλλά μεγάλο κομμάτι του καταστράφηκε από αεροπορικές επιδρομές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναβαθμίστηκε σε πόλη το 1954 μετά από συγχώνευση με γειτονικά χωριά. Η ανάπτυξη της πόλης επιταχύνθηκε με τον σχεδιασμό του Διεθνούς Αεροδρομίου το 1966, παρά τις έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες που καθυστέρησαν το άνοιγμά του μέχρι το 1978.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο του Ναρίτα είναι ο πεζόδρομος Ομοτεσάντο με τα νεοκλασικά κτίρια δίπλα στο διάσημο ναό Ναρίτα-σαν (成田山). Το άλλο όνομα του βουδιστικού αυτού ναού είναι Σινσό-τζι (新勝寺 “Νέος ναός της νίκης”). Ιδρύθηκε το 940 από έναν μαθητή του Κόμπο Ντάϊσι (δεν ξέρω ποιος είναι ακριβώς, αλλά βρίσκω το όνομά του παντού μπροστά μου). O ναός ιδρύθηκε για να τιμήσει τη νίκη των δυνάμεων που στάλθηκαν από το Κυότο για να καταστείλουν μια εξέγερση των ισχυρών σαμουράι της περιοχής Κάντο, με επικεφαλής τον Τάϊρα νο Μασάκαντο. Ο ιερέας που τον ίδρυσε έφερε μαζί μια θαυματουργή εικόνα, η οποία ανάμεσα σε ιερές φωτιές θα σταματούσε την εξέγερση. Σύμφωνα με το θρύλο, η εικόνα του Φούντο έγινε πολύ βαριά μετά τη νίκη για να μετακινηθεί πίσω στην αρχική της θέση, οπότε έπρεπε να μείνει εκεί. Έτσι, ο ναός είναι αφιερωμένος στον Φούντο-Μυόο ή Άκαλα, ο οποίος συνήθως απεικονίζεται κρατώντας ένα σπαθί και ένα σχοινί, περιτριγυρισμένος από φλόγες. Μαζί με τους ναούς του Μέγκουρο και της Τακαχάτα, αποτελούν τα σημαντικότερα κέντρα λατρείας του Φούντο Μυόο στην περιοχή του Κάντο.

Για πάνω από 600 χρόνια, το Ναριτά-σαν παρέμεινε ένας ταπεινός επαρχιακός ναός, μέχρι που το Έντο-Τόκιο έγινε η νέα πρωτεύουσα. Ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου θεωρούσε ότι το αβαείο του συγκεκριμένου ναού τον οδήγησε στο να ασπαστεί το βουδισμό. Τελικά, ο ναός απέκτησε σημαντική φήμη χάρη στον Ιτσικάουα Ναντζούρο, έναν διάσημο ηθοποιό του θεάτρου καμπούκι. Όταν γεννήθηκε ο γιος του, απέδωσε την υγεία του στον Φούντο Μυόο, και αμέσως ενσωμάτωσε τη θεότητα στις παραστάσεις του. Με τόση ενέργεια και πυγμή παρίστανε το θεό της φωτιάς, που οι θεατές άρχισαν να προσεύχονται και να κάνουν δωρεές στο θεό λες και τον είχαν δει στην πραγματικότητα. Κάπως έτσι, η επιρροή του Νταντζούρο οδήγησε σε αύξηση των προσκυνημάτων από το Έντο προς το Ναριτά-σαν.

Αν ποτέ ξεμείνεις στο Ναρίτα με μεγάλη αναμονή για πτήση, πάρε το τρένο και άντε μια βόλτα στην παλιά πόλη. Στην καλύτερη, θα φας κάμποσα γλυκά μότσι επιπλέον καθώς βολτάρεις στο τεράστιο πάρκο Ναρίτα-σαν. Στη χειρότερη, θα βρεθείς με υπέρβαρη βαλίτσα, μιας και έχει υπέροχη αγορά με παραδοσιακά και χειροποίητα προϊόντα. Τα λέμε την επόμενη φορά!