Χαμένοι στο Χακόνε

Ώστε λοιπόν θα πας Τόκιο (δηλαδή ελπίζεις να πας, ίσως το Νοέμβριο καταφέρουν να ανοίξουν τα σύνορα σε ιδιώτες ταξιδευτές). Όλα τα τουριστικά περιοδικά θα σου πουν για το Σιντζούκου, τη Σιμπούγια, την Οντάιμπα, το Νακάνο Μπροντγουέι, και λοιπές γειτονιές της πόλης, απ αυτές με τα πολλά φωτάκια και τις καρακιτς επιγραφές. Ίσως έχουν ενδιαφέρον αν ο στόχος του ταξιδιού σου είναι να αγοράσεις και να γευτείς τα πάντα, αλλά είναι και λίγο υπερβολικά καταναλωτικά για τα γούστα μου. Το κυριότερο βέβαια, είναι ότι σε όλα αυτά λείπει η θέα.

Αν η θέα είναι αυτό που αναζητάς, το Τόκιο δεν την έχει, είναι απλά μια μεγαλούπολη, ίσως πιο μεγάλη, πιο στενή και πιο πυκνή από άλλες. Για να δεις θέα χρειάζεται ανοιχτός ορίζοντας, μακριά από κτίρια το ένα πάνω στο άλλο και φωτεινές επιγραφές, και λιγουλάκι υψόμετρο. Το ιδανικό σημείο με άπλετη θέα κατ’ εμέ είναι το Χακόνε και το προτείνω σε κάθε σχέδιο ταξιδιού στο Τόκιο. Δεν είναι μέσα στο νομό του Τόκιο, αλλά είναι μόλις 1μιση ώρα από το κέντρο, ιδανικό για μονοήμερη ή διημεράκι.

Το όρος Χακόνε είναι ένα ενεργό ηφαίστειο πολύ κοντά στο κοιμισμένο Φούτζι. Και τα δύο μαζι ανήκουν στο εθνικό πάρκο Φούτζι-Χακόνε-Ίζου. Οι θειώδεις ατμοί που βγαίνουν από την κοιλάδα της κόλασης Οβάκου-ντάνι φαίνονται καθαρά από τα απέναντι βουνά, αλλά και από το τελεφερικ που περνά από πάνω της. Το ηφαίστειο του Χακόνε έκανε ένα μικρό μπουμ το 2015 και από τότε ο χώρος γύρω στον κρατήρα είναι κλειστός.Ένα μονοπάτι δίπλα στην κοιλάδα είναι προσβάσιμο από τον Μάρτη του 2022, αλλά μόνο με ξεναγό και κράτηση προς το παρόν. Κατά τα άλλα, όλα τα γύρω βουνά και λαγκάδια, είναι διαθέσιμα προς εξερεύνηση, με κάποια από αυτά να είναι προσβάσιμα και με αμαξίδιο. Το πιο εντυπωσιακό σημείο όμως είναι με διαφορά η ηφαιστειακή λίμνη Άσι που βασιλεύει στο οροπέδιο του Χακόνε.

Για να μη χαθείτε με τα ονόματα, έχω προσθέσει τις σημαντικές τοποθεσίες σε ένα χάρτη στο τέλος του άρθρου.

Η περιοχή

Για αρχή, υπάρχουν πολλά σημεία με το όνομα Χακόνε στα συνθετικά τους. Το Χακόνε Γιουμότο (κυριολεκτικά η ρίζα του νερού) είναι το μεγαλύτερο χωριό, με ξενοδοχεία καταστήματα, θερμές πηγές και υπεραστικό σταθμό τρένου μέχρι το Σιντζούκου. Το Χακόνε Μότο-Χακόνε (δίπλα στο λιμάνι της λίμνης), τα υπόλοιπα χωριά και σημεία στο οροπέδιο είναι προσβάσιμα είτε με την την τοπική γραμμή, με το τελεφερικ ή με λεωφορεία. Ακόμα, έχει φέρρυ και ένα ψεύτικο πειρατικό καράβι που κάνουν μεταφορές μέσω της λίμνης. Επειδή έχει παντού ανηφοροκατηφόρες, δεν περπατιέται, οπότε το διήμερο πάσο (43 ευρώ οι 2 μέρες) με απεριόριστες διαδρομές σε όλα τα μέσα είναι πολύ χρήσιμο. Χρειάζεται προσοχή όμως, γιατί κατά τις 4-5 το απόγευμα τα λεωφορεία σταδιακά εξαφανίζονται από τη λίμνη, και ζωή υπάρχει μόνο στο Χακόνε Γιουμότο.

Τι να κάνεις στο Χακόνε

Αν δεν έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, ελπίζω να συνειδητοποιήσατε ότι μ’ αρέσουν τα σημεία με πλούσια φυσική ομορφιά, αλλά έχει δραστηριότητες για κάθε γούστο. Έχει υπέροχα βουνά και δάση, ενώ έχω περιγράψει ήδη κάποια μονοπάτια σε αυτά όπως το Μπιομπου, το Μιοτζινγκατάκε και το Κιντόκι. Έχει καταρράκτες και πηγές σχεδόν παντού, όπως τους καταρράκτες Σιτσούτζι και Χίριου, που είναι προσβάσιμοι μέσω μονοπατιών. Έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία στις διαδρομές, από αγάλματα και σπηλιές, μέχρι μικρά μουσεία και εξώστες. Η λίμνη περπατιέται γύρω γύρω, ενώ υπάρχει χώρος για κατασκήνωση δίπλα της. Για όσους λατρεύουν να μιμούνται τον Ταρζάν και να πηδούν από δέντρο σε δέντρο, έχει το πάρκο δραστηριοτήτων Forest Adventure. Περπατώντας μετά τις ταρζανιές στο δίπλα μονοπάτι, βρήκα τον βουδιστικό ναό Αμίντατζι. Αν και είναι όμορφος μες στη μοναξιά του, ο ιερέας παίζει μουσική με το όργανο μπίβα για τους επισκέπτες. Ίσως θυμάστε την ιστορία με τον μουσικό μπίβα από το βιβλίο Κβαϊντάν του Λευκάδιου Χερν, αν όχι, μελετήστε την πριν πάτε.

Τα εντυπωσιακά αξιοθέατα στη λίμνη είναι η μεγάλη κόκκινη πύλη του σιντοϊστικού ιερού του Χακόνε που βρίσκεται μέσα στη λίμνη και ο παλιός λιθόστρωτος δρόμος Τοκάιντο, σημεία του οποίου διατηρούνται ακόμα. Ο δρόμος αυτός ένωνε το Κιότο με το Έντο (το παλιό Τόκιο), οπότε στα σημεία απ’ όπου περνούσε άνθιζε το εμπόριο και οι τέχνες. Ακόμα, υπάρχει ένα ανακατασκευασμένο στρατιωτικό φυλάκιο της εποχής Έντο, το Χακόνε Σέκισο, που μοιάζει λίγο με παλιά πόλη. Εκεί δίπλα, έχει και ένα πολύ ωραίο παρατηρητήριο, το Μπεντέν νο Χάνα Τένμπο-ντάι δηλαδή η μύτη της θεάς Μπενζάιτεν. Τις μέρες με καλό καιρό, το Φούτζι φαίνεται με όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Μετά, περνάμε στα γύρω γύρω. Μπορείς να πάρεις το τελεφερικ και να περάσεις πάνω από την κοιλάδα της κόλασης Οβακουντάνι. Είναι εκεί που ετοιμάζουν τα περίφημα μαύρα αυγά. Διαφορετικά, μπορείς να επισκεφτείς κάποιο από τα δεκάδες μουσεία τέχνης. Τις εποχές πασοκ το ’80 που έρρεε το χρήμα, είχαν μαζέψει τόσα λεφτά που άρχισαν να αποθηκεύουν την αξία τους σε έργα τέχνης. Κάπως έτσι, προέκυψε ένα τεράστιο μουσείο Πικάσο, μουσείο γυαλιού, μουσείο κούκλας, και ένα σωρό άλλα. Το αγαπημένο μου είναι το μουσείο τέχνης Οκάντα, που αφορά την ιαπωνική και ευρύτερη ασιατική τέχνη και αγγειοπλαστική. Ακριβώς έξω από το μουσείο έχει ποδόλουτρα με θέα μια τοιχογραφία των θεών του ανέμου και του κεραυνού, αλλά και πρόσβαση σε δροσιστικό παγωτό. Το μουσείο διαθέτει επίσης έχει έναν εξαιρετικό παραδοσιακό ιαπωνικό κήπο. Για τους τολμηρούς, το απέναντι κτίριο είναι το Γιουνέσσουν, ένα σπα όπου κάνεις μπάνιο σε πισίνες με κρασί και καφέ αντί για τις κλασσικές ιαματικές πηγές.

Μετά από μια εξουθενωτική βόλτα στα μουσεία, σίγουρα απομένει κούραση. Το Χακόνε είναι διάσπαρτο με θερμές πηγές με αλκαλικό λευκό νερό. Οι περισσότερες είναι στο Χακόνε Γιουμότο, κάποιες είναι σε ξενοδοχεία, ενώ άλλες είναι αυτόνομες. Τα αγαπημένα μου είναι το σπα Γιουριό, το ξενοδοχείο Γιοσιίκε και το φτωχικό Ιζούμι. Στο Γιούριο μπορείς να νοικιάσεις και ιδιωτικό όνσεν, με μια έξτρα χρέωση. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο με κήπο, καταρράκτες και ναό αφιερωμένο στον αυτοκράτορα Σόβα, το Τενσέιεν. Από εκεί ξεκινά κάθε χρόνο στις 3 Νοέμβρη η παρέλαση με παραδοσιακές φορεσιές από γκέισες και σαμουράι. Στο Χακόνε Γιουμότο έχει όλα τα εστιατόρια και καταστήματα, αλλά προσοχή γιατί κλείνουν γύρω στις 5 το απόγευμα.

Τι να φας στο Χακόνε

Ως βουνό, τα άγρια λαχανικά έχουν την τιμητική τους. Επειδή το Χακόνε βρίσκεται κοντά στο λιμάνι της Ονταβάρα, έχει πάντα πολύ φρέσκα θαλασσινά. Το εστιατόριο Καικατέι δίπλα στο μουσείο Οκάντα έχει εξαιρετικά γεύματα παρέα με την θέα στον κήπο. Αξίζουν τα νουντλς με λαχανικά και μανιτάρια του βουνού, αλλά και το φρέσκο κέικ με καφέ για επιδόρπιο. Φυσικά, η αισθητική είναι έντονη στα κεραμικά σκεύη που χρησιμοποιούν, ανάλογη των εκθεμάτων του μουσείου.

Το σπα Γιουριό έχει ένα εξαιρετικό εστιατόριο με τεράστια ποικιλία πιάτων κάθε είδους. Διαθέτει από σουκιγιάκι μέχρι οστρακοειδή. Παράγωγα ψαριού όπως το σουρίμι και το καμαμπόκο είναι από τα φημισμένα προϊόντα της περιοχής. Εναλλακτικά, δίπλα στην λίμνη υπάρχουν διάφορα σημεία όπου μπορείς να νοικιάσεις εξοπλισμό και χώρο για μπάρμπεκιου. Από γλυκά, η επιλογή είναι μότσι, παγωτό ή παγωτό με μπαλίτσες ζαχαρωτών που να θυμίζει πυροτέχνημα.

Επίλογος

Το Χακόνε παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για χαλάρωση από την ζωή στην πόλη, όσα χρόνια και αν περάσει. Όταν περπατάς ανάμεσα στα μαγαζιά του Χακόνε Γιουμότο, ο ήχος του τρεχούμενου νερού σε συνοδεύει και σε ηρεμεί. Το υψόμετρο βοηθά να ξεσκάσεις τις καλοκαιρινές μέρες με καύσωνα. Η πιο όμορφη εποχή του είναι ξεκάθαρα το φθινόπωρο, όταν όλα τα δέντρα γίνονται κόκκινα και κίτρινα. Τότε έχει την καλύτερη ορατότητα προς το Φούτζι και η θέα φαίνεται πεντακάθαρα. Οι κερασιές ανθίζουν αργά, κάπου στο Μάη, οπότε είναι ένα υποκατάστατο για όσους δεν πρόλαβαν το χανάμι κάπου αλλού. Μάλιστα, σε κάποια σημεία, οι ροζ αγριοκερασιές του βουνού θυμίζουν ελαφρώς το όρος Γιοσίνο στη Νάρα. Ακόμα δεν πειστήκατε να πάτε; Σας το υπόσχομαι, αξίζει κάθε λεπτό.

---