Τα πεύκα στη θάλασσα

Σας είπα και στο προηγούμενο άρθρο, οι Ιάπωνες έχουν μια μανία με τις λίστες. Δε θα μπορούσε λοιπόν να λείπει μια λίστα με τα ομορφότερα τοπία της χώρας. Έστυψαν το μυαλό τους, ο Χαγιάσι Γκαχό το σκέφτηκε μόνος του δηλαδή, και κατέληξαν σε τρεις τοποθεσίες. Σύμφωνα με το πώς φαίνονταν το μακρινό 1643, τα τρία τοπία Νιχόν Σανκέι (日本三景) είναι τα εξής:
• Τα πευκόφυτα νησιά Ματσουσίμα στο νομό Μιγιάγκι
• Ο πευκόφυτος ισθμός Αμανοχάσιντάτε στο νομό Κιότο
• Ο σιντοϊστικός ναός Ιτσουκουσίμα στο νομό Χιροσίμα

Τον προηγούμενο αιώνα έγιναν κάποιες ανακατατάξεις και φτιάχτηκαν άλλες τρεις τριπλέτες αξιομνημόνευτης ομορφιάς, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Γι’ αυτό και σήμερα θα δούμε πώς είναι η θέα στα πευκόνησα της Ματσουσίμα (松島).

Για να φτάσει κανείς στη Ματσουσίμα, χρειάζεται να πάει πρώτα στο Σεντάι, τη μεγαλύτερη πόλη του νομού Μιγιάγκι. Το κωμόπολη έχει το κλασσικό πρόγραμμα τουριστικών περιοχών, όπου τα πούλμαν με τους τουρίστες έρχονται νωρίς και τα μαγαζιά έχουν κλείσει μέχρι τις πέντε το απόγευμα. Ήθελα να την επισκεφτώ οπωσδήποτε πριν την εποχή των βροχών, για να αποφύγω το μουντό ουρανό. Ήμουν τυχερή και η ορατότητα ήταν εξαιρετική στο τέλος του Μαΐου. Ο κεντρικός δρόμος περνά δίπλα από την παραλία, με θέα προς τη θάλασσα και μαγαζιά στην εσωτερική πλευρά.

Τα πεύκα σχεδόν πάνω στον αφρό της θάλασσας είναι μάλλον το πιο διεθνώς αναγνωρίσιμο τοπίο της Ιαπωνίας. Θα το βρει κανείς σε μεταξοτυπίες, πιατικά αλλά και τοιχογραφίες. Η Ματσουσίμα είναι ο ορισμός του τοπίου αυτού. Ο κόλπος είναι πλημμυρισμένος με εκατοντάδες νησίδες (δεν νομίζω ότι θεωρούνται καν νησιά) με μια χούφτα πεύκα πάνω στο καθένα. Η πυκνότητά τους είναι τέτοια που προστατεύουν την ακτή από τον επικίνδυνο ωκεανό. Ειδικότερα, στο τσουνάμι του 2011 έπαθαν ελάχιστες ζημιές, επειδή τα νησάκια ανέκοψαν τα κύματα.

Ο Ματσούο Μπάσο είχε επισκεφτεί τα νησιά, αν και δεν έγραψε κάποιο χαϊκού γι’ αυτά. Ένας μεταγενέστερος, μάλλον λιγότερο ταλαντούχος, ποιητής έγραψε το εξής αμίμητο «Ματσουσίμα για, Ματσουσίμα για, Ματσουσίμα για». Η πρόζα εκφράζει το γεγονός ότι έχασε τα λόγια του από την ομορφιά του τοπίου, οπότε μπορούσε να αρθρώσει μόνο την έκπληξή του.

Το διακριθέν τοπίο είναι η Ματσουσίμα συνολικά μεν, αλλά οι ειδήμονες έχουν ορίσει τέσσερις οπτικές από διαφορετικά σημεία ως την θαυμάσια, την κάλλιστη, την μαγευτική και τη μεγαλοπρεπή θέα. Για τους βασικούς, μπορείς απλά να κάνεις μια κρουαζιέρα ανάμεσα στις νησίδες και να τις δεις όλες. Η κάθε νησίδα έχει δικό της όνομα, αν και δυσκολευόμουν να τις ξεχωρίσω μεταξύ τους. Οι πιο διάσημες είναι η Νιοτζίμα, η Σενγκαντζίμα και η Κανετζίμα. Άλλες μοιάζουν με ζώα και αντικείμενα και έχουν αντίστοιχα ονόματα.

Η Σενγκαντζίμα λέγεται ότι ήταν το αγαπημένο νησάκι του Ντάτε Μασαμούνε, του μεγάλου φεουδάρχη της περιοχής. Ο λόρδος Ντάτε έχτισε το Ζεν ναό Ζουιγκάντζι και το δωμάτιο τσαγιού Κανραν-τέι σε τέτοια σημεία ώστε η φθινοπωρινή πανσέληνος να φαίνεται εξαιρετικά. Ο Μασαμούνε τιμάται ως ο ιδρυτής της πόλης του Σεντάι και μνημονεύεται ως ο μονόφθαλμος δράκος επειδή είχε χάσει το ένα του μάτι από την ευλογιά. Ήταν τόσο δυνατός που φορούσε μια τεράστια ημισέλινο στο κράνος του, δεν φοβόταν μήπως το τραβήξουν, δε θα έφτανε κανείς δίπλα του. Μέσα από εκστρατείες και διπλωματία κέρδισε τον έλεγχο όλου του βόρειου τμήματος του νησιού Χόνσου, μέχρι που εμφανίστηκε ο Τογιοτόμι Χιντεγιόσι να περιπλέξει την κατάσταση. Ο μπουνταλάς Ντάτε δεν ήθελε να στείλει στρατό υποστήριξης στον Τοκουγκάβα, και ας ήταν ο de facto ηγέτης της χώρας. Παρόλα αυτά ο Χιντεγιόσι θαύμαζε το θάρρος του και τον άφησε να συνεχίσει να τον υπηρετεί, κρατώντας βέβαια τις επιφυλάξεις του.

Όταν τη θέση του Χιντεγιόσι πήρε ο συνεχιστής του ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, ο Μασαμούνε συνέχισε να τον υπηρετεί πιστά. Παρόλα αυτά είχε και τη δική του ατζέντα, προσκαλώντας ξένους στις γαίες του και στέλνοντας διπλωματικές αποστολές στον πάπα της Ρώμης, ελπίζοντας να μάθει περισσότερα για τις νέες τεχνολογίες. Ήταν φιλικός προς τους χριστιανούς, μέχρι που ο Τοκουγκάβα τους απαγόρεψε τη θρησκεία τους, οπότε άρχισε και αυτός να τους καταδιώκει. Στα θετικά του συγκαταλέγεται ότι ήταν λάτρης της ποίησης και της ευζωίας, δίνοντας έμφαση στα καλά ρούχα και την αισθητική. Στις καλές εποχές, το φέουδο του Μασαμούνε είχε πλούτο αξίας 620,000 κόκου (μονάδα μέτρησης ποσότητας ρυζιού που μπορεί να συντηρεί στρατό) και ήταν το τρίτο μεγαλύτερο μετά τα φέουδα της Κάγκα (Καναζάβα) και της Σατσούμα (Καγκοσίμα).

Έτσι λοιπόν, ο Μασαμούνε σαν σωστός bon viveur εστίασε την προσοχή του στα όμορφα νησάκια. Εκτός από την κρουαζιέρα, κάποια νησιά είναι προσβάσιμα με τα πόδια, όπως το νησί με το ναό Γκοντάιντο και το νησί Φουκουούρα. Και τα δύο ενώνονται με κόκκινες γέφυρες με την ακτή.

Ο Μασαμούνε αναστήλωσε και όρισε ως οικογενειακό ναό έναν ναό εκεί δίπλα, το Ζουιγκάντζι (青龍山 瑞巌寺). Αν και ο ναός ιδρύθηκε κάπου τον 5ο-6ο αιώνα, μόλις το 1600 πήρε τα πάνω του, όταν ο Μασαμούνε έφερε ξυλεία και τεχνίτες από το Κιότο. Σήμερα, ο ναός έχει πανέμορφους κήπους με Ζεν τεχνοτροπία και πανέμορφους εσωτερικούς χώρους.

Στο πλάι βρίσκονται λαξεμένες σπηλιές αφιερωμένες στους τάφους των προγόνων, ενώ στην είσοδο δεσπόζουν πανύψηλοι κέδροι.

Η σπεσιαλιτέ της περιοχής είναι τα ψαρικά, και ιδιαίτερα τα μύδια. Συγκεκριμένα, τα μύδια Ματσουσίμα μαζί με τα μύδια Χιροσίμα είναι τα πιο φημισμένα. Δεν ξέρω αν η ραδιενέργεια τα κάνει νοστιμότερα, εμένα πάντως μ’ άρεσαν.

Για τη διαμονή, προτείνω το λιγότερο ιαπωνοπρεπές κατάλυμμα της περιοχής. Το bistro Abalon εκ πρώτης όψεως νιώθει ότι βρίσκεται στην Αγγλία, αλλά για μπανιέρα έχει τη γούρνα του Γκοεμόν. Επιπλέον, βρίσκεται σε ελαφρύ υψόμετρο, οπότε προσφέρει θαυμαστή θέα του κόλπου της Ματσουσίμα με την ομίχλη της ανατολής.

Έχετε πάει σε κάποιο από τα τρία ομορφότερα τοπία της Ιαπωνίας; Αφήστε με να μαντέψω, στο ναό Ιτσουκουσίμα στην Μιγιατζίμα. Εγώ δεν πήγα ακόμα γιατί την έχουν κλείσει για έργα πέντε χρόνια τώρα. Έχετε να προτείνετε και άλλα τοπία για τη λίστα; Πείτε μου τη γνώμη σας στα σχόλια.

---

---