Το πολεμικό λιμάνι της Γιοκόσουκα

Μετά την ταπεινωτική ήττα της Ιαπωνίας από τους Αμερικάνους και τους συμμάχους στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφασίστηκε η Ιαπωνία να παραμείνει μία χώρα αμυντική χωρίς επιθετικό στρατό. Περί τίνος πρόκειται λοιπόν όλος αυτός ο στόλος που βρίσκεται στο λιμάνι της Γιοκόσουκα;

Ήταν που λέτε μια χειμωνιάτικη Κυριακή που έτυχε και είχε ψιλοχιονίσει στο Τόκιο. Το μονοπάτι Τζινμού-τζι/Τακατόρι-γιάμα (神武寺・鷹取山ハイキングコース) που θέλαμε να πάρουμε ήταν κλειστό από τον πάγο, οπότε έπρεπε να βρούμε μια γρήγορη εναλλακτική εκεί κοντά. Η εναλλακτική ήταν μια σύντομη κρουαζιέρα στο πολεμικό λιμάνι της Γιοκόσουκα και φυσικά τα πατροπαράδοτα μπέργκερ στο εστιατόριο Τσουνάμι.

Όταν η Ιαπωνία άρχισε να δυτικοποιείται εντόνως και να ξεκινά εντατικά την εκβιομηχάνισή της, η παραθαλάσσια πόλη της Γιοκόσουκα στην άκρη του κόλπου του Τόκιο άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο. Η Γιοκόσουκα ήταν μία από τις 4 αυτοκρατορικές ναυτικές βάσεις πριν τον πόλεμο, και η σημασία της είχε αναγνωριστεί τόσο από το σογκουνάτο των Τοκουγκάβα όσο και από τον αυτοκράτορα Μέιτζι. Κάπου στα μισά του 1800, ο Γάλλος Verny και άλλοι δυτικοί μηχανικοί έμαθαν στους Ιάπωνες τα ατμοκίνητα σφυριά, ώστε να σφυρηλατούν μεγάλα κομμάτια μέταλλο για την κατασκευή πολεμικών πλοίων δυτικού τύπου. Ο Verny διάλεξε την περιοχή του λιμανιού επειδή έμοιαζε με το λιμάνι της Τουλόν στη Γαλλία. Οργάνωσε το λιμάνι και τα ναυπηγεία, εκπαίδευσε Ιάπωνες τεχνικούς και έστησε ένα ολόκληρο πρότζεκτ υποδομών στην περιοχή. Ένα από τα πρώτα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν στην Ιαπωνία ήρθε απ’ το Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Το πρώτο πολεμικο πλοίο που φτιάχτηκε εκεί ήταν το Γιοκόσουκα-μάρου, το 1866 (η κατάληξη -μάρου είναι συχνή για ονόματα πλοίων). Η ναυτική βάση συνέχισε να επεκτείνεται με περισσότερες αποβάθρες κατασκευής πλοίων, καθώς και με σχολές εκπαίδευσης μηχανικών, ναυπηγών και ιατρών. Τα αεροπλανοφόρα Χίριου και Σοκάκου που συμμετείχαν στην επίθεση στο Περλ Χάρμπορ και άλλες μάχες στον ειρηνικό, φτιάχτηκαν σε αυτά τα ναυπηγεία.

Ο Verny έβαλε τα δυνατά του να συγκεράσει τις υψηλές απαιτήσεις του σογκούν και έπειτα του αυτοκράτορα, σε συνδυασμό με το χαμηλό μπάτζετ, γιατί κλασσικά τα λεφτά ποτέ δεν είναι αρκετά, και τα κατάφερε αρκετά καλά. Στο σήμερα, το επισκέψιμο κομμάτι του λιμανιού είναι πάρκο με το όνομα του Verny και διαθέτει και ένα μικρό μουσείο με την ιστορία του. Αν είστε συνεπείς αναγνώστες, ίσως να τον θυμάστε και από τον φάρο της Τζογκασίμα, ένα νησί στην έξοδο του κόλπου του Τόκιο.

Οι αποβάθρες συνέχισαν να λειτουργούν και να επεκτείνονται καθ’ ολη τη διάρκεια της προπολεμικής και έπειτα περιόδου, μέχρι την ήττα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε, το λιμάνι της Γιοκόσουκα έγινε βάση του 7ου στόλου των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη υπερπόντια αμερικανική ναυτική βάση. Έπαιξε ιδιαιτέρως σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και του Βιετνάμ. Οι Αμερικάνοι φίλοι μας άρχισαν να διαμορφώνουν το λιμάνι στα μέτρα τους από το 1946 και μετά. Οι Αμερικάνοι φίλοι μας, έχουν φέρει πολλά από τα δικά τους καράβια εδώ. Επίσης, εδώ παρκάρουν τον παππού αεροπλάνοφορο Ronald Reagan, με 6000 δικό του πλήρωμα, αλλά και αρκετά πλοία τύπου cruiser και destroyer. Όπως σας έχω περιγράψει και παλαιότερα, όλη η γειτονιά της Γιοκόσουκα έχει έντονο αμερικάνικο χαρακτήρα, εξαιτίας ακριβώς της ύπαρξης της βάσης. Μέσα στο τοπικό εμπορικό κέντρο, μπορεί να βρει κανείς εισιτήρια για ένα τουρ με καράβι του πολεμικού λιμανιού, και να δει από σχετικά κοντά τόσο τον Αμερικάνικο στόλο, όσο και τον Ιαπωνικό στόλο αυτοάμυνας (JMSDF). Δυστυχώς η ξενάγηση Γιοκόσουκα Γκούνκο Μεγκούρι είναι στα ιαπωνικά, αλλά μπορείτε να βρείτε πληροφορίες εδώ [https://yokosuka-gunko.jp/information/].

Στον πόλεμο, μιας και οι Ιάπωνες τα έκαναν όλα λίμπα και τελικά έχασαν, έχασαν και το δικαίωμα επιθετικού στρατού και στόλου με βάση τις μεταπολεμικές συμφωνίες. Επίσημα, η Ιαπωνία έχει δικαίωμα μόνο για στρατό αυτοπροστασίας. Παρόλα αυτά, με το σύγχρονο ψυχροπολεμικό κλίμα και την έντονη ανασφάλεια της Ιαπωνίας κυρίως απέναντι σε Κίνα και Ρωσία, γίνεται προσπάθεια από το κυβερνών κόμμα LDP ώστε αυτό να αλλάξει. Τα τελευταία χρόνια έχει επιχειρηθεί κάμποσες φορές να αλλάξει το σχετικό άρθρο του συντάγματος ώστε να επιτρέπει τη σύσταση επιθετικού στρατού. Προς το παρόν, το παραθυράκι που έχει βρεθεί είναι να ανακαινίζονται τα υπάρχοντα πολεμικά πλοία, στο όνομα της προστασίας των θαλασσίων συνόρων. Η ανακαίνιση περιλαμβάνει ακόμα και hangar, ώστε η Ιαπωνία να διαθέτει διακριτικά αεροπλανοφόρα χωρίς να τα δηλώνει ως τέτοια. Εδώ βλέπουμε ένα soon to be αεροπλάνοφορο τύπου Izumo και ένα destroyer τύπου Aegis.

Η ξεναγός υπερενθουσιασμένη μας έλεγε “κοιτάτε τι ωραία είναι όλα μαζί, με αυτό το πλάνο θα βγει καλή φωτογραφία”. Οι επισκέπτες ήταν εκστασιασμένοι είτε χαλαροί, όπως αυτός ο κύριος που προτιμούσε να πίνει ήσυχα τα σφηνάκια σότσου του. Φυσικά, επειδή ο εθελοντικός/αμυντικός στόλος χρειάζεται άτομα για να πληρωθεί, μιας και δεν υπάρχει υποχρεωτική θητεία, ορίστε μία αφίσα της δύναμης αυτοπροστασίας που κάνει κάλεσμα για φρέσκο αίμα για προσωπικό. Το πολεμικό λιμάνι είναι ελαφρώς αποκλεισμένο από την στεριά στο πλάι, και έχουν κάνει κ ένα τεχνητό νησί φτιάχνοντας μια μικρή διώρυγα, οπότε δεν μπορεί να φανεί από τη στεριά, άρα η κρουαζιέρα είναι ο μόνος τρόπος να το παρατηρήσει κανείς.

Μετά το τέλος της κρουαζιέρας, αν αποφασίσεις ότι είσαι ξαφνικά φανατικός του ιαπωνικού στόλου, υπάρχουν δυό-τρια εστιατόρια με σχετική αισθητική και θεματολογία. Φυσικά, το ντόπιο φαγητό περιλαμβάνει “ναυτικό κάρυ” (kaigun karē) και αμερικάνικα μπέργκερ.

Πείτε μου πως σας φάνηκε η εκδρομή στα σχόλια. Αν σας άρεσε αυτό το blog, διαδώστε το στους φίλους σας. Για να μην χάνετε κανένα άρθρο, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο facebook ή το instagram. Τα λέμε την επόμενη φορά!