Κουραγιάμι Μάτσουρι: Πανηγύρι made in Tokyo

Μετά από δύο χρόνια ακυρώσεων ήρθε η στιγμή να αρχίσουν να ξεκινούν δειλά δειλά ξανά τα φεστιβάλ. Είναι ξεκάθαρα σαν τα δικά μας πανηγύρια, με κάθε έννοια της λέξης, μιας και έχουν το θρησκευτικό στοιχείο, τους υπαίθριους πάγκους και μια γενικότερη ελαφριά ατμόσφαιρα.

Η σεζόν των φεστιβάλ ξεκινά την άνοιξη, επειδή ο καιρός προσφέρεται για υπαίθριες εκδηλώσεις. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι το μάτσουρι (祭り) και το βλέπεις τυπωμένο στα ρομπάκια που φορούν τα μέλη της ενορίας την ημέρα της γιορτής. Τα μεγάλα φεστιβάλ των σιντοϊστικών ιερών κρατούν βδομάδες, με διαφορετικές τελετές, θέατρο, χορούς, και άλλες εκδηλώσεις. Πάντα οι δρόμοι γύρω από το ναό γεμίζουν με πάγκους που προσφέρουν κάθε λογής φαγητό του δρόμου. Όλοι ανυπομονούν να έρθει η εποχή των φεστιβάλ για να γευτούν τα εδέσματα που δε βρίσκουν στα εστιατόρια και να συναντήσουν φίλους και γνωστούς.

Σήμερα θα πάμε σε ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του Τόκυο, το Κουραγιάμι Μάτσουρι. Το Κουραγιάμι ξεκινά στις 30 Απριλίου και κορυφώνεται στις 5 Μαΐου. Είναι η μεγάλη γιορτή του ιερού Οοκουνιτάμα (大國魂神社), το οποίο έχει 1900 χρόνια ιστορίας. Ο ναός ιδρύθηκε την εποχή Γιαγιόι, όταν το Τόκυο μαζί με κομμάτια της Καναγκάβα και της Σαϊτάμα αποτελούσε την επαρχία Μουσάσι. Σήμερα βρίσκεται διοικητικά στην πόλη Φουτσού. Ο θεός του είναι ο θεός-προστάτης της επαρχίας, αυτός που έμαθε στους ανθρώπους τις αγροτικές εργασίες, μεθόδους θεραπείας και προσευχές.

Η κυρίως τελετή είναι κάτι σαν την περιφορά του επιτάφιου. Ομάδες ανθρώπων μεταφέρουν φορητά ιερά, τα Μικόσι, και οι υπόλοιποι ακολουθούν την πομπή. Το όνομα του φεστιβάλ έχει μέσα τη λέξη σκοτάδι, επειδή παλιά οι θρησκευτικές τελετές γίνονταν μέσα στη νύχτα. Όταν δεν υπάρχει φως, τότε οι πιστοί δεν μπορούν να δουν το πνεύμα του θεού που μεταφέρεται, άρα δεν προσβάλουν τη θειότητά του με τα θνητά τους μάτια. Βέβαια, στη σημερινή εποχή αποφεύγονται τα σκοτάδια και ο χώρος φωτίζεται με χάρτινα φαναράκια. Άλλες εκδηλώσεις, που όμως ακυρώθηκαν φέτος είναι η τελετουργική ιπποδρομία, η μεταφορά γιγαντιαίων τυμπάνων τάικο και τα ακροβατικά με τα λάβαρα ματόι (δες εδώ τι είναι).

Οι περισσότεροι βέβαια δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το θρησκευτικό περιεχόμενο, αλλά μόνο για το φαΐ και το τζέρτζελο. Ευτυχώς, φέτος οι πάγκοι με φαγητό και παιχνίδια εμφανίστηκαν κανονικά. Τα εκλεκτά εδέσματα περιλαμβάνουν Οκονομιγιάκι Χιροσίμας (σαν κρέπα με γέμιση λάχανο, αυγό και νουντλς), τακογιάκι (μπάλες με χταπόδι και κουρκούτι) και κάθε λογής σουβλάκια. Επιπλέον, τυρένιο χοτντογκ, αλλά και την ντροπή της Ιταλίας, τηγανητά μακαρόνια πασπαλισμένα με αλάτι. Το αγαπημένο μου γλυκό είναι τα κεκάκια Καστέλα σε μορφή μπαλίτσας, ένα γλυκό που έφτασε στην Ιαπωνία από τους Πορτογάλους στο Ναγκασάκι.

Εκτός από φαγητό όμως υπάρχουν και πολλά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Μπορείς να δοκιμάσεις την τύχη σου στο αναλογικό ξύλινο πατσίνκο ή να προσπαθήσεις να πιάσεις χρυσόψαρα με μια ξύλινη απόχη (το λένε κίνγκιο σουκούι 金魚すくい). Εννοείται ότι υπάρχουν και κλασσικά παιχνίδια με σκοποβολή και στόχους. Όποιος κερδίζει μπορεί να διαλέξει κάποιο από τα δώρα που υπάρχουν στον πάγκο. Θεωρητικά μέχρι και playstation μπορείς να κερδίσεις, άσχετα που δεν έχω δει να συμβαίνει ποτέ. Εγώ έχανα στο πατσίνκο αλλά ο κυριούλης που το είχε μου ξαναγέμιζε τις μπάλες μέχρι να κερδίσω <3.

Το κοινό είναι συνήθως μικρό σε ηλικία, βλέπεις ότι τα σχολιαρόπαιδα έχουν βγει με τους φίλους τους. Πολλά κορίτσια και αγόρια αγοράζουν μάσκες με τη μορφή αλεπούς, έτσι για πλάκα. Αν ψάχνεις ένα αναποδιάρικο πνεύμα Κιτσούνε, ίσως το βρεις εδώ.

Φυσικά, με τόσο κόσμο δε λείπουν και τα προβλήματα. Μετά το βράδυ, τα πεζούλια στη γειτονιά γεμίζουν με μεθυσμένους νεαρούς που κάνουν φασαρία και ενοχλούν τους περαστικούς. Τα κορίτσια ειδικά έχουν το νου τους για πορτοφολάδες ή περίεργους τύπους που προσπαθούν να τους την πέσουν. Γι’ αυτό και η αστυνομική παρουσία είναι πολύ έντονη μέχρι το επόμενο πρωί.

Εκτός από το Κουραγιάμι Μάτσουρί, υπάρχουν πολλά ακόμα μεγάλα φεστιβάλ γύρω στο Τόκυο. Ενδεικτικά αναφέρω το Σάντζα Μάτσουρι στην Ασάκουσα το τρίτο σαββατοκύριακο του Μαΐου και το Καναμάρα Μάτσουρι στο Καβασάκι την πρώτη Κυριακή του Απρίλη.

Τα λέμε την επόμενη βδομάδα (ελπίζω) με το άρθρο για τη Σαβάρα!