Οι μελωδοί του Καβασάκι

Το Καβασάκι ξεπετάχτηκε ως σταθμός, κατά τη διαδρομή από το Κιότο στο Έντο (το παλιό όνομα του Τόκιο). Κάπως έτσι, μαζεύτηκαν στην περιοχή εκατοντάδες έμποροι και τεχνίτες. Το μεγαλύτερο παζάρι γινόταν μπροστά από τον βουδιστικό ναό Καβασάκι Ντάισι, που υπάρχει από τον 12ο αιώνα. Πλέον, το Καβασάκι είναι πόλη με τα όλα του, αν και στριμωγμένο ανάμεσα στο Τόκιο και τη Γιοκοχάμα. Τα μαγαζάκια έχουν γίνει καταστήματα με σουβενίρ, από γλυκά μότσι και κράκερ σένμπεϊ, μέχρι ξυλάκια φαγητού και κούκλες Νταρούμα για ευχές. Κάθε καλοκαίρι όμως, η γειτονιά γεμίζει με τον γλυκό ήχο από μελωδούς, που τραγουδούν καθώς κουνιούνται από το καλοκαιρινό αεράκι.

Κάθε καλοκαίρι, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ μελωδών του Καβασάκι (εδώ η σελίδα στο Instagram). Οι κατασκευές αυτές λέγονται φουρίν (風鈴), δηλαδή γκλιν γκλον του ανέμου. Σε 40 καταστήματα της περιοχής είναι κρεμασμένοι και πωλούνται μελωδοί από 45 νομούς της χώρας. Τα φουρίν του Καβασάκι ξεχωρίζουν, γιατί έχουν την ξινισμένη φάτσα μιας κούκλας Νταρούμα επάνω. Κανονικά, οι νταρούμα έρχονται με μάτια εντελώς λευκά, ώστε να κάνεις μια ευχή και να ζωγραφίσεις το ένα μάτι. Όταν η ευχή εκπληρωθεί, ζωγραφίζεις και το δεύτερο. Τα φουρίν βέβαια έχουν δύο μάτια και καμία μαγική δύναμη εκπλήρωσης ευχών.

Μέσα στο ναό έχει και μια έκθεση με τα διαφορετικά σχέδια μελωδών και την ιστορία των μοτίβων. Τα περισσότερα είναι γυάλινα με ζωγραφιές και φυσητό γυαλί. Κάποια όμως είναι σαν ανοιξιάτικα στεφάνια, άλλα σαν πορσελάνινα κουκλάκια, ακόμα και μπονζάι θα βρει κανείς.

Το πιο όμορφο γεγονός όμως, είναι ο χορός των συλλόγων της περιοχής. Κυρίως γιαγιάδες, αλλά και άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, φορούν πολύχρωμα γιουκατά και χορεύουν.

Ένα από τα προπ του χορού είναι διαφημιστικές βεντάλιες. Όταν δεν τις κρατούν, τις αποθηκεύουν στο πίσω μέρος της ζώνης των γιουκατά τους.

Τα τραγούδια είναι δύο, που παίζουν εναλλάξ και αναφέρονται στο ναό Καβασάκι Ντάισι. Οι συμμετέχοντες είναι στοιχισμένοι σε δύο στήλες, χωριστά ανά σύλλογο. Μια κυρία που μάλλον είναι η υπεύθυνη χορογράφος, τρέχει πάνω κάτω για να συγχρονίσει τους χορευτές. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολύ συγχρονισμένοι, αλλά είχαν και δύο χρόνια ακυρώσεων, ξεσυνήθισαν.

Ο χορός μοιάζει περισσότερο με τελετουργικό, παρά με καρναβαλιστές. Οι κινήσεις είναι αργές και κομψές, με έμφαση στα χέρια και όμορφους καρπούς.

Χορεύουν σιγά σιγά και με χάρη μέχρι να φτάσουν στο ναό, ώστε να συνεχίσουν υπό τον ήχο των τυμπάνων τάικο. Μοιάζει πολύ με τους καλοκαιρινούς χορούς για το Ομπόν.

Για το τέλος, αφήνω βίντεο με τα τραγούδια και το χορό. Είναι εύκολο, μπορείτε να το δοκιμάσετε στο σπίτι!

Αν ποτέ βρεθείτε στη γειτονιά του Καβασάκι Ντάισι, να δοκιμάσετε οπωσδήποτε γλυκά μότσι. Στη φωτογραφία είναι η σπεσιαλιτέ για την φετινή Ταναμπάτα, μότσι σε σχήμα λουλουδιών και γλυκά κόκκινα φασόλια.

Αν θέλετε να γράψω για κάποιο συγκεκριμένο θέμα, γράψτε μου στα σχόλια. Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!