belleelene

Όταν φίλοι με ρωτούν τι να επισκεφτούν στο Τόκιο, τους λέω πάντα να επισκεφτούν τα εξής δύο μέρη: το Χακόνε και την Καμακούρα. Τι κι αν βρίσκονται σε άλλο νομό, στην Καναγκάβα αντί για το Τόκιο; Δίπλα είναι. Το έχουμε δει το Χακόνε, οπότε τώρα ας πιάσουμε την Καμακούρα.

Η Καμακούρα (鎌倉) είναι η παλιά πρωτεύουσα του Σογκουνάτου, περίπου 800 χρόνια πριν από το σήμερα. Η δυναστεία των σογκούν-δικτατόρων εκείνης της περιόδου προήλθε από τη φατρία των Μιναμότο, μετά τη νίκη τους επί των Τάϊρα στη μάχη της Νταν-νο-ούρα. Η ιστορία του πολέμου Γκενπέι μ’ αρέσει τρομερά πολύ και σας έχω ξαναπεί γι’ αυτόν. Στον πόλεμο συμμετείχε όλο το σόι της φατρίας των Χότζο (εδώ), η γυναίκα σαμουράι Τομόε Γκόζεν (εδώ) και το χρυσό αγόρι Κινταρό (εδώ). Το βασικό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι οι Μιναμότο ήταν οι δυνατοί, οι Τάϊρα οι περήφανοι, οι Φουτζιβάρα καλοπάντρευαν τις κόρες τους για να εξασφαλίσουν πολιτικές θέσεις δίπλα στον αυτοκράτορα, και οι Τατσιμπάνα λησμονήθηκαν απ’ όλους.

Υπάρχουν πέντε-έξι διαφορετικοί σταθμοί τρένου ανάλογα που θες να πας στην Καμάκουρα. Συνήθως μ αρέσει να κατεβαίνω στον σταθμό Χάσε στην παραλία και να γυρίζω προς τα πίσω με τα πόδια. Μία (και μόνο μία) βραδιά κατάφερα να δω βιοφωσφορισμό στην θάλασσα. Θα δείτε διακόσιους ναούς στην περιοχή, αλλά εγώ έχω να προτείνω μόνο πέντε. Οι δύο βρίσκονται εδώ, το Χάσε-ντέρα (長谷寺) και το Κοτόκου-ιν (高徳院). Το Χάσε-ντέρα είναι ένας ναός του 8ου αιώνα (με δεκάδες ανακατασκευές φυσικά) περισσότερο διάσημος για το ενδεκακέφαλο άγαλμα της Κάννον, της θεάς του ελέους. Το όνομα σας είναι γνωστό γιατί η εξαιρετική εταιρία φωτογραφικών μηχανών πήρε το όνομά της από τη συγκεκριμένη θεά. Ο ναός έχει έναν πανέμορφο κήπο, διακοσμημένο με εκατοντάδες αγάλματα τζιζό, αφιερωμένα στους προγόνους. Από την άλλη, ο ναός Κοτόκουιν είναι το σπίτι ενός από τα μεγαλύτερα αγάλματα του Αμίντα Βούδα. Ο Μεγάλος Βούδας της Καμάκουρα έχει ύψος περίπου 11,3 μέτρα και ζυγίζει περίπου 121 τόνους. Ξεχωρίζει από τα άλλα τεράστια αγάλματα, γιατί βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο, εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης, σαν τον μεγάλο βούδα στο όρος Νοκογκίρι στην Τσίμπα. Ο Βούδας κάθεται οκλαδόν σε θέση διαλογισμού. Όταν όμως αποφασίσει να σηκωθεί, τα τεράστια σανδάλια του είναι κρεμασμένα εκεί δίπλα (άραγε τι νούμερο φοράει). Για τους λάτρεις της ορειβασίας, εκεί πίσω υπάρχουν ένα-δυο πολύ σύντομα μονοπατάκια μέσα στο δάσος.

Τριγύρω στο σταθμό τρένου Καμακούρα βρίσκονται πολλά καταστήματα, με παραδοσιακές κατασκευές, φαγητά και γλυκά. Το αγαπημένο μου είναι ένα μαγαζί με θεόπικρο παγωτό μάτσα. Έτσι είναι το σωστό μάτσα, πρέπει να είναι πικρό, και το συγκεκριμένο μαγαζί έχει 10 βαθμίδες πίκρας. Εκεί γύρω περιφέρονται αρκετές χειράμαξες, τα τζινρίκι-σα, που απευθύνονται τόσο σε Ιάπωνες όσο κ ξένους τουρίστες. Δεν έχω αποφασίσει πώς νιώθω γι’ αυτό, νομίζω δεν μ αρέσει να με κουβαλούν, ούτε άνθρωποι ούτε ζώα. Παρόλα αυτά, οι οδηγοί της άμαξας έχουν τα πιο γυμνασμένα μούσκουλα που έχω δει ποτέ μου, οι κοπέλες τους κοιτούν αναφωνόντας “ικεμέν, ικεμέν ντα” (ομορφάντρας). Πάνω στον πεζόδρομο θα δείτε μια τεράστια κόκκινη πύλη τόριι που δείχνει στο ναό Τσουρουγκαόκα Χατσιμάνγκου (鶴岡八幡宮). Αφιερωμένος στο Χατσιμάν το θεό του πολέμου, είναι ο κλασσικός ναός βαμμένος στα κόκκινα, με δυο λίμνες και μεγάλο κήπο. Ο συγκεκριμένος ναός μ’ αρέσει πολύ στα τέλη άνοιξης-αρχές καλοκαιριού επειδή γεμίζει με άνθη από γλυσίνες, αζαλέες και ορτανσίες. Όλες οι σχολικές εκδρομές περνούν από αυτό το ναό, μιας κ είναι σημαντικός σταθμός για να μάθει κανείς την ιστορία της περιόδου Χεϊάν.

Συνεχίζοντας προς τα βόρεια, βρίσκονται οι δύο τελευταίοι σημαντικοί ναοί. Πρόκειται για το ναό-καταφύγιο διαζευγμένων γυναικών Τοκέι-τζι (εδώ) και τον πλουσιοπάροχο ναό Ενγκάκου-τζι (εδώ). Αν σας αρέσουν οι ορτανσίες και τα στρογγυλά παράθυρα με θέα, περάστε μια βόλτα από το Μεϊγκέτσου-ιν. Υπάρχει κ ένα μονοπάτι που ξεκινά από την περιοχή, ανεβαίνει Ροκκόκουτόγκε και καταλήγει στην απέναντι ακτή στον κόλπο του Τόκιο. Το περπάτημα στην Καμάκουρα δεν τελειώνει ποτέ.

Προσωπικά, συνήθως με χαλαρώνει μια επίσκεψη στο πάντα δροσερό Ζούισεν-τζι (錦屏山瑞泉寺). Μετά από αρκετά σκαλιά, βρίσκεσαι σε έναν όμορφο κήπο σχεδιασμένο από τον διάσημο Μούσο Κοκούσι με αρχιτεκτονική Ζεν (που σημαίνει ότι έχει περισσότερες πέτρες κ χαλίκια απ’ ότι φυτά). Πίσω από τον κεντρικό ναό υπάρχει μια ομάδα από περίπου 80 γιάγκουρα, τα οποία είναι τάφοι τυπικοί της Καμακούρα σε σπηλιές σκαμμένες στο βράχο. Ο ναός αυτός ήταν η έδρα των Ασικάγκα, της δυναστείας που διαδέχτηκε τους Μιναμότο στην κεφαλή του Σογκουνάτου.

Η εκδρομή στην Καμακούρα συνδυάζεται εύκολα με μια εκδρομή στο πανέμορφο νησάκι Ενοσίμα (εδώ) ή την παραλία του Ζούσι. Αν σας άρεσε αυτό το blog, μοιραστείτε το με τους φίλους σας. Για να μην χάνετε κανένα άρθρο, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο facebook ή το instagram. Τα λέμε την επόμενη φορά!